Een van de gedichten

 

 

      Je moet het maar vergeten

 

     Wie er in gelooft dat dit ooit overgaat.

     En de woorden gebruikt als ik het loslaat.

     Ook al zal iedereen het goed bedoelen.

     Ik ga me er niet beter door voelen.

     Het is vast moeilijk om mij te begrijpen,

     en dat het net voelt of ze me heel hard vastknijpen..

     Mijn lichaam die dan bibbert en beeft.

     Het gevoel dat je niet meer weet waarom je nog leeft.

     Het is lastig dat je wegzakt in vroegere verleden.

     De tijd dat ik steeds op  mijn manier hebt gestreden.   

     Ze willen graag dat je snel verder gaat.

     Iets wat ik zelf ook wel wil maar die tijd erg haat.

     Maar de druk is soms erg hoog.

     Ze hebben geen idee wat ik regelmatig afwoog.

     En ik leer van alles, iedere keer weer.

     Ook al doet mijn lijf regelmatig zeer.

     Als ik eindelijk klaar zal zijn met deze strijd.

     Dat gaat zeker gebeuren maar wel op mijn tijd.

     Maar veroordeel me liever niet.

     Want er zit zoveel meer in mij wat niemand ziet.

     Soms is een arm om je heen of even naar me  luisteren

     wat fijner dan over mij te gaan fluisteren.

     Ik weet, ik heb een naar verleden.

     Maar ik had dit vroeger graag vermeden.